کد مطلب:313551 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:174
حضرت ابوالفضل به دیدن شماها تشریف آورده اند
3. این حقیر، در سال 1336 یا 37 شمسی، كه جواز سفر به عتبات مقدسه مبلغ پانزده تومان بود، بعد از دهه ی محرم به اتفاق یك نفر زائر از طریق خرمشهر با موتور آبی به حله و از آنجا به نجف اشرف و سایر اعتاب مقدسه (كربلا، كاظمین و سامرا) مشرف شدیم. مدتی را به قصد زیارت، خصوصا در كربلای معلی، ماندیم و پس از زیارت امام حسین علیه السلام یا حضرت اباالفضل علیه السلام، به نماز جماعت مرحوم آیت الله العظمی آقای آمیرزا مهدی شیرازی - طاب ثراه - و هكذا به نماز مرحوم آیةالله زاهد آقای شیخ محمدعلی سیبویه - رحمة الله علیه - حاضر می شدیم. یك روز كتابی را كه تألیف مرحوم آقای سیبویه بود مطالعه می كردم، دیدم ایشان مرقوم فرموده اند كه:
كاروانی از ایران به قصد زیارت به كربلا آمده بود كه یك نفر روحانی نیز به نام ملا عباس آن را همراهی می كرد. ملا عباس، كه خیلی اهل ولاء و دارای خلوص نیت بود، نقل كرد كه، در همان روزی كه به كربلا وارد شدیم و به زیارت حضرت امام حسین علیه السلام و حضرت ابوالفضل علیه السلام رفتیم، شب آن روز در عالم رؤیا دیدم آقایی با نوكر و نفرات دارند به اطاق ما تشریف می آورند. پرسیدم این آقا كه جلوی همه می آیند و آن قدر نورانی هستند كیستند؟ دیدم یكی از همراهانش، كه گویا از اصحاب امام حسین علیه السلام بودند، گفت: این آقا، همه كاره ی دربار امام حسین علیه السلام، حضرت ابوالفضل علیه السلام هستند كه به دیدن شماها تشریف آورده اند.
من از جا بلند شدم و به استقبالشان رفتم و عرض كردم: آقا، ما چه قابلیتی داریم
[ صفحه 374]
كه شخصیتی مثل شما بزرگوار و همراهان محترمتان به دیدن ما بیایید و زحمت بكشید؟! فرمودند: شما شیعیان و محبین ما هستید و خیلی در نزد ما احترام دارید. من و این اصحاب برادرم، به امر برادرم امام حسین علیه السلام به دیدن زوارمان می آییم و سر چهار فرسخی كه می خواهند به سرزمین كربلا وارد بشوند، حر بن یزید ریاحی را به استقبالشان می فرستیم.
من از شدت خوشحالی و گریه ی شوق از خواب بیدار شدم و به رفقایم گفتم: ما باید خیلی قدردانی كنیم كه از عنایات الهی كه نعمت ولایت و دوستی اهل بیت علیه السلام، به ویژه توفیق زیارت ائمه ی عراق علیه السلام و بالأخص زیارت حضرت امام حسین علیه السلام و برادر رشید و باوفایش حضرت اباالفضل علیه السلام، را به ما عطا فرموده است و قدر خودمان را هم بدانیم.
كاروانی از ایران به قصد زیارت به كربلا آمده بود كه یك نفر روحانی نیز به نام ملا عباس آن را همراهی می كرد. ملا عباس، كه خیلی اهل ولاء و دارای خلوص نیت بود، نقل كرد كه، در همان روزی كه به كربلا وارد شدیم و به زیارت حضرت امام حسین علیه السلام و حضرت ابوالفضل علیه السلام رفتیم، شب آن روز در عالم رؤیا دیدم آقایی با نوكر و نفرات دارند به اطاق ما تشریف می آورند. پرسیدم این آقا كه جلوی همه می آیند و آن قدر نورانی هستند كیستند؟ دیدم یكی از همراهانش، كه گویا از اصحاب امام حسین علیه السلام بودند، گفت: این آقا، همه كاره ی دربار امام حسین علیه السلام، حضرت ابوالفضل علیه السلام هستند كه به دیدن شماها تشریف آورده اند.
من از جا بلند شدم و به استقبالشان رفتم و عرض كردم: آقا، ما چه قابلیتی داریم
[ صفحه 374]
كه شخصیتی مثل شما بزرگوار و همراهان محترمتان به دیدن ما بیایید و زحمت بكشید؟! فرمودند: شما شیعیان و محبین ما هستید و خیلی در نزد ما احترام دارید. من و این اصحاب برادرم، به امر برادرم امام حسین علیه السلام به دیدن زوارمان می آییم و سر چهار فرسخی كه می خواهند به سرزمین كربلا وارد بشوند، حر بن یزید ریاحی را به استقبالشان می فرستیم.
من از شدت خوشحالی و گریه ی شوق از خواب بیدار شدم و به رفقایم گفتم: ما باید خیلی قدردانی كنیم كه از عنایات الهی كه نعمت ولایت و دوستی اهل بیت علیه السلام، به ویژه توفیق زیارت ائمه ی عراق علیه السلام و بالأخص زیارت حضرت امام حسین علیه السلام و برادر رشید و باوفایش حضرت اباالفضل علیه السلام، را به ما عطا فرموده است و قدر خودمان را هم بدانیم.